همیشه گفتم بازم میگم
فرق بچه اولیهای خانواده، با بچه آخریهای خانواده در اینه که بچه اولیها همشون با عشق به دنیا اومدن و همه انتظارشونو می کشیدن و کلی هم زندگی براشون ساخته بودن تا بیان، ولی بچه آخریها نود و نه درصدشون ناخواسته بودن و در تمام طول نه ماه تلاش میشده برای نیومدنشون، و وقتی اومدن دیگه کسی اعصاب براش نمونده بود.
اون یک درصد هم بچه های دوم/آخر خانواده هستن که از سر ناچاری و برای رفع تکلیف از شعار دو بچه کافیست اومدن، والا حتا خیلی از بچه دومیها هم ناخواسته بودن
حالا من می دونما آخرشم همین بچه آخریها هستن که دلسوزتر از تمام افراد خانواده میشن واسه پدر مادراشون.
این بچه اولیها هم همشون لوس و ننر بار میان از بس همه نازشونو کشیدن و بهشون بها دادن.
آنام خودمون یه خورده استثناست در قسمت آخر
Saturday, May 16, 2009, posted by Night sweat at 2:12 PM
3 Comments:


At 2:52 PM, Blogger Unknown

در حق بچه های اول ستم شده
این که فک می کنن همیشه بهشون بها داده شده
و نازشون کشیده شده
و خیلی بهشون اهمیت داده شده
و آخرش هم نمک می خورن و نمکدون رو می شکنن
اینا واقعیت نداره
بچه های اول اتفاقا همیشه زیر ذره بین ان
همیشه ازشون انتظارای بالا هست
همیشه باید هوای کوچیک ترا رو داشته باشن
همیشه باید الگوی خوبی باشن
همیشه باید جواب گو باشن.. بله
همیشه
و این بچه کوچیک ها هستن که بهشون توجه می شه
و تا آخر هم نی نی خانواده باقی می مونن
و همیشه یه بچه بزرگی هست که بهش تکیه می کنن

بله

پ.ن: من یک بچه اولی هستم

 

At 3:55 PM, Blogger Unknown

ای گفتی آی گفتی
همیشه این بچه ها اول هستند که کمک و حامی هستند البته به ظاهر و تمام این ندانم کاری ها و بچه بازی ها میوفته گردن اون آخری بد بخت
همیشه بچه های آخر باید برسن و خراب کاری ها رو حل کنن بعد وایسن کنار و تشویق شدن اولی رو ببین
تازه سیسمونی هم نداشتن

پ.ن : من بچه ی آخر هستم خوشحال هستم :دی

 

At 8:13 PM, Anonymous vivavida

منم که بچه آخریم که :)))) اما انصافا داداش من که بچه ی اول باشه خیلی هوای خونواده رو داره و من که بچه آخرم کلا خیلی بچه ی خوبیم :)))) ولی خب اینیم که می گی درسته ها منم همیشه یادمه که مامانم هوای داداشم رو بیشتر از همه داشت هم چون پسر بود هم بچه اول بود خلاصه براش کم نمی ذاشت.