رییس جمهور محبوبمان، سخنرانی می‌کنه واسه یه مشت آدم {...} تو روز بیست و دو بهمن. میگه سی سال پیش قبل از انقلاب اینهمه گندم نداشتیم. حالا اینهمه گندم داریم. بعدش میگه تلفن همراه نداشتیم . و حتا تا ده دوازده سال پیش هم تلفن همراه قیمتش خیلی بالا بود و مردم باید یه عالمه تو صف وامیستادن تا بتونن دولتیشو با قیمت یه خورده پایینتر بگیرن و بعدشم چن ماه منتظر شن تا بهشون تحویل داده بشه. اما الان با یه 5 هزار تومنی هم هرکسی میتونه تلفن همراه داشته باشه و بعد هی تند تند از چیزایی میگه که قبل از انقلاب یعنی سی سال پیش نداشتیم و الان داریم و هی به این دستاوردهای انقلاب افتخار می‌کنه و اون یه مشت آدم {...} براش کف و سوت میزنن و تشویقش میکنن و صلوات می‌فرستن و بع بع می‌کنن!

من می‌خواستم همینجا اعلام کنم که منم قبل از انقلاب یعنی سی سال پیش نبودم و حالا هستم و ایشون یادشون رفت منو هم به عنوان دستاوردهای انقلاب معرفی کنه و اگر درایت رهبر نبود من اصن نبودم الان و مامان و بابام هم هیچ کاره‌اند در این زمینه
آخه یه مشت آدم{...} که پامیشین میرین اونجا وای میستین به این حرفا گوش میدین و به به و چه چه میکنین، یعنی واقعن انتظار داشتین بعد از سی سال گندم بیشتر از اون موقع نداشته باشین؟ یا بعد از سی سال تو تکنولوژی تلفن همراه مونده باشین؟؟؟ اونم با این سرعت رشد جمعیت؟ اونم با این سرعت پیشرفت تکنولوژی تو جهان؟ تلفن همراه داشتن رو باید بهش افتخار کرد؟؟ یعنی اینقدر احمقید همتون؟؟؟؟ بعد چرا نمی‌گین روغن مایع 450 تومنی در عرض دو سال شد 1500 تومن؟ و چه می‌دونم نون سی سال پیش بود یه تومن و حالا با پونصد تومن شاید یه نون خیلی خوب پیدا کنی؟؟؟

این جماعت یعنی لایق کس دیگه‌ای هستن جز این معجزه هزاره‌ی سوم محبوب مردمی با اون هاله‌ی نورش؟