دلتنگم از آرزوهاي تحقق نيافته ام و خودم را سرزنش مي كنم دائم اين روزها . خدايا يعني همه اش همين بود؟ كه به اين روزها برسم ؟ به اضمحلال ؟ به خودخواهي و نفرت از خود ؟ من كي از اين هراس ذهني خلاص مي شوم پس ؟
At 10:20 AM,
برای من هم پیش آمده که بگم یعنی من می خواستم به این روزها برسم؟ حالا که رسیدم می بینم خیلی هم تحفه نیست. اما بعدن که فکر کردم دیدم من یا باید قید آرزو داشتن رو بزنم که در اون صورت می شم مرده متحرک . یا آرزوهام رو آپدیت کنم و با شرایط جدید آرزوی جدید بسازم. در مورد آرزوهای دست نیافته ام هم یا فراموششون می کنم یا هنوز به عنوان آرزو نگهشون می دارم.
(بی ربط شاید: فیلم راز رو دیدی؟)