ما چون آدم آوانگاردی هستیم نقطه های ته خطمونو سر خط می زاریم

چونکه هم نوستالژی داره ، هم سنت شکنی می شه و معلوم می شه که ما چه آدم آوانگارد متفاوت و روشنفکری هستیم . ( فکر کردین که چی روشنفکری آدم از یه نقطه هم معلوم می شه (

حالا بعضی از دوستان کما بیش فضول ممکنه واسشون سوال بشه نوستالژیش چیه این وسط . خوب من چون بازم میخوام ثابت کنم که حتی از آوانگاردهای معمولی هم آوانگارد ترم و روشنفکریم هم آوانگارده ، بر عکس روشنفکرهای معمولی و آوانگارد نماهای عادی نمی خوام با ابهام روبه روتون کنم ، جواب می دم که وقتی نقطه رو سر خط ببینین شما خواننده ی گرامی تر از نمی دونم چی چی ، یاده معلمهای دیکتتون می افتین و آه از نهادتون در میاد !