این روزها فرصتهای کوچک خالی بهانه ایست برای بازخوانی صفحات تاریخ بیقهی ،

می خوانم تا از یادم نرود وقتهایم را صرف تجزیه و تحلیل رفتارهای خودم کنم . از یادم نرود که خودم آنقدر تمام و کمال و خوب و منحصر به فرد نشده ام که بنشینم به تحلیل رفتار دیگران و قضاوت کردن شان . تا ایراد گرفتن از خلق و خوی هر بنی بشری که ذره ای بر وفق مرادم نمی گردد را ، جزو واجبات نشمارم و هر روزم را سرگرم این صواب نشوم آنقدر که از خودم و زندگیم و روزهایم که می گذرند بی هیچ ثمری ، غافل شوم .

تاریخ بیقهی را به همه ی کسانی که با تاریخ میانه ای ندارند و نخوانده اند هم توصیه می کنم .

باشد که همه بفهمیم فاصله ی امروز اقتدارمان ، با روز بعدمان ، در حد چه چیزهایی ست