فقط چن ساعت دیگه باقی مونده تا غرق بشم تو حس عمه بودن !!! اینکه بچه های میم دوست داشتنی از اونور دنیا بعده این همه سال با اصراره خودشون و اشتیاق زیادشون دارن میان کشور پدر مادریشونو ببینن به من احساس آرامش میده . نمی دونم چرا ولی هر بلایی که اینجا سرم بیاد هر چقدم از سیاستها و از اجتماع و از فرهنگ و هر کوفت و زهر ماره دیگه ی اینجا که ماله خودمونه نه هیچ کسه دیگه ای ! دلم بگیره و افسرده بشم اما بازم اینجا رو دوست دارم . ایران و مردمشو دوست دارم . اصلنم کاری ندارم به کوندرا و جهالتش در این زمینه . من یک ناسیونالیست واقعی هستم ! ترجیح می دم اینجا بمونم و تا اینکه فرار کنم برم تو یه کشور دیگه ای و خودمو مجبور کنم با یه فرهنگ دیگه ای که اصلن ماله من نیست با یه ملیت دیگه ای که هیچوقت ماله من نخواهد بود و با یه سیستم دیگه ای ( کاری به خوب یا بدش ندارم) زندگی کنم . برای من هویت مهمه ! تربیت صحیح یا نا صحیح خانوادگیه من به اصالت و هویت اهمیت می داده همیشه ...

از اینکه متین و مسیح فارسی رو عین بلبل و روون حرف میزنن ، از اینکه مسیح کلی شعرای قدیمیه ایرانی زمون بچه گی های خودمونو بلده خوشحال میشم . از اینکه میم دوست داشتنیم حتی تو زندگیه خصوصیه خانوادگیشم باعث غرورم می شه حس خوبی بهم دست می ده ...

اما پشت همه ی این احساسهای رضایت یه اضطراب بدی دارم که افسرده و فلجم کرده دو روزه . می ترسم از اینکه تو این هاگیر واگیر و یازیهای احمقانه ی دولت اینا میان . از اینکه همسر میم هم مثل من دست و دلش بلرزه وقتی تو خیابون راه می ره . از اینکه بچه ها از ترافیک از آلودگیه هوا از این همه بی نظمی و شیر تو شیری مریض بشن . از اینکه خرابه های به ظاهر باستانی و میراث واقعی فرهنگیمون اون چیزی نباشه که اونا از زبون بزرگترا شنیدن و تو کتابا اومده و عکساشو دیدن ... - که مطمئنن هم نیست دیگه از اینکه به خاطره نداشتن بنزین (!!!!) نتونم اونا رو راحت این ور و اون ور ببرم .-

نگرانیهامو که به میم دوست داشتنی میگم .، مثل همیشه با بیخیالی همیشگی و آرامش ذاتیش می خنده و می گه خیالت راحت باشه بچه ها هم عین من و تو عاشق هیجانن . اونا از این زندگیه منظم و عصا قورت داده ی اینجا خسته ن .